แนวรบน้ำด้านตะวันตก ยังคงมีคนเสียสละ เพื่อพวกเรา

ได้อ่านเรื่องราว จากลิงค์ สองวันแรก ที่วัดปุรณาวาส ทวีวัฒนา เขียนโดยคุณ Chaiwan ใน pantip จึงอยากให้ได้อ่านและนำมาเก็บไว้ในกรุ๊ป thai sacrifice นี้ เรื่องที่บันทึกไว้มีอยู่ว่า

สองวันแรก ที่วัดปุรณาวาส ทวีวัฒนา

ตามยุทธศาสตร์ ฝั่งตะวันตกของกรุงเทพฯจะเป็นส่วนที่มีความสำคัญในการป้องกันน้ำไหลบ่าจากคลองมหาสวัสดิ์ ซึ่งเชื่อมต่อแม่น้ำท่าจีนและแม่น้ำเจ้าพระยา ซ้ำยังมีผลโดยตรงกับระดับน้ำของคลองทวีวัฒนา ซึ่งต่อลงไปยังคลองภาษีเจริญในเขตหนองแขม มีผลอย่างมากต่อฝั่งธนฯเลยทีเดียวครับ

แต่สถานที่แห่งนี้ ยังคงต้องการกำลังกายและใจจากประชาชนรอบข้างและทั่วไป มีเพียงเหล่าทหารเรือจากค่ายบางพระ จ.ชลบุรี มาดูแลถุงทราย"หลายแสนใบ"ในย่านนี้

ระดับน้ำในคลองมหาสวัสดิ์สูงกว่าระดับปกติประมาณ 1.9 เมตร



เมื่อถ่ายรูปจากสะพานข้ามคลองมหาสวัสดิ์แล้ว ก็จะเห็นเช่นนี้ครับ



จากรูปข้างบน

จะเห็นได้ว่าระดับของแนวกระสอบทรายจะอยู่สูงจากระดับน้ำในคลองประมาณ 70-100 เซนติเมตร

แต่.. ตรงนี้คือวัด ที่มีรั้วรอบขอบชิด


หากมองไปไกลๆแล้วจะเป็นแนวบ้านเรือนของชาวบ้าน เป็นสวน .. ซึ่งระดับแนวกระสอบจะต่ำกว่าตรงที่วัดพอสมควร

ทหารจำเป็นต้องบรรทุกกระสอบทรายลงบนเรือสีเหลือง เพื่อเดินทางตามความยาวของคลองเพื่อเพิ่มความสูงของขอบแนวกระสอบ

ภาพนี้แสดงให้เห็นถึงระดับน้ำในคลองที่เข้าท่วมบ้านเรือนนอกแนวกำแพงกระสอบ กับระดับที่สามารถยืนได้

(ชื่อว่าชุมชนปุรณาวาส)



สิ่งที่เกิดขึน ณ บริเวณนี้คือ ทหารเรือจาก บางพระ (ผมไม่ทราบว่าชื่อค่ายอะไรครับ.. อยู่ จ.ชลบุรี) เป็นหน่วยที่รับผิดชอบการบรรจุทรายใส่ถุงและลำเลียงถุงทราย.. (จริงๆเรียกว่ากระสอบทรายน่าจะดีกว่า เพราะว่าหนักๆ) ลำเลียงกระสอบทรายจากลานวัดปุรณาวาส เดินประมาณ 500-1000 เมตร เพื่อเรียงกระสอบทรายเหล่านี้ให้สูงแข็งแรงพอที่จะรับแรงดันน้ำ จำเป็นต้องมีการตอกเสาหลักเพื่อทานน้ำหนักและแรงดันด้วย

ภาพที่เห็นคือช่องว่างระหว่างบ่อปลา (ปกติไม่มีกำแพงกระสอบทรายเช่นนี้) จะเป็นช่องทางที่ทหารลำเลียงกระสอบทรายผ่านเข้าไปที่ชุมชนปุรณาวาส



ทหารจะเข็นกระสอบทรายมาที่หน้าชุมชนดังกล่าว และแบกเข้าไปในชุมชน เดินตามสะพานไม้แคบๆ ที่คดเคี้ยวไปตามสภาพบ้านเรือน



ทหารหนึ่งคน แบกกระสอบทรายสามใบ.. เดิน 1 เที่ยว ไปและกลับ เป็นระยะทางประมาณ 300-1000 เมตร



ลักษณะของรถเข็นที่จะต้องนำกระสอบทรายเข้าออกชุมชน



กองถุงทรายส่วนหนึ่งที่ลานวัด ที่จะต้องถูกนำไปวางเรียงในระยะทางยาวๆขอบคลองมหาสวัสดิ์

(คลองมหาสวัสดิ์ เป็นคลองที่ถูกขุดขึ้นเพื่อผันน้ำระหว่างแม่น้ำท่าจีนกับเจ้าพระยา โดยพระราชดำริของในหลวงล้นเกล้ารัชกาลที่ 5)



เมื่อสังเกตความสูงของคนธรรมดาๆ และความหนาและกว้างของกระสอบทรายที่เรียงกันเป็นกิโลเมตรๆ

ช่วยคำนวณด้วยครับ ว่าจำเป็นต้องใช้กระสอบทรายจำนวนกี่แสนใบ




นอกจากภารกิจลำเลียงกระสอบทรายไปเรียงสร้างคันกั้นน้ำที่สูงขึ้นแล้วทหารเหล่านี้ยังจำเป็นต้องลำเลียงถุงทรายขึ้นเรือเพื่อนำไปเสริมความสูงให้กับแนวฯในระยะทางไกลๆ... ใช้เวลาไปและกลับประมาณ 30 นาที ด้วยเรือยนต์ .. ลองคิดดูครับ ว่าระยะทางไกลขนาดไหน (รวมเวลาที่จำเป็นต้องขนทรายขึ้นไปเรียงบนแนวด้วยนะครับ)



แนวคันกั้นน้ำจากคลองขุด ที่ยาวที่สุดในย่านนี้ ยังอีกไกล
ทหารทำงานตั้งแต่วันจันทร์... ตอนนี้วันอาทิตย์... กระสอบอีกหลายแสนใบ.. น้ำหนักทรายหลายร้อยตัน (ถึงมั้ยเนี่ย.. แต่รู้ว่าเยอะมากๆ)... ทหารกำลังอ่อนแรงลงทุกวัน...ทุกเวลา


วันนี้ผมมีโอกาสได้คุยกับทหารเหล่านี้ ซึ่งเป็นวันที่สองที่ผมได้ีมีโอกาสได้ต่อแถวลำเลียงกระสอบจากจุดรวมในวัดไปยังจุดอ่อนต่างๆตามแนวขอบข้างคลอง


....เค้ากำลังเหนื่อยอ่อนครับ....

ผมขอความเห็นใจเพื่อนๆที่ได้เห็นและได้รับทราบเหตุการณ์ในเวปหน้านี้ โปรดช่วยกันเดินทางไปให้กำลังใจกับเค้า แบ่งกำลังกายของเราช่วยเค้าให้เหนื่อยน้อยลง... แรงกายจากผู้ชาย แรงใจจากผู้หญิง น้ำเย็นๆและรอยยิ้มจากเด็กๆและคนแก่...เป็นสิ่งที่น่าอบอุ่นและทำให้ฮึดสู้ได้เยอะเลยครับ


เย็นวันนี้ อาทิตย์ที่ 16 ตุลาคม 2554 เวลา 17.49 น. พวกเราเหนื่อย และขอหยุดทำงานไว้ก่อนครับ


พรุ่งนี้วันจันทร์ เราจะเริ่มทำงานตั้งแต่เวลา 8.00น.


ผมและเพื่อนๆขอเป็นไม้ขีดไฟก้านเล็กๆ อยากจะเป็นหนึ่งในประกายไฟที่จะจุดกองไฟให้โหมแรง เปล่งแสงและความร้อนให้งานสำเร็จลุล่วงด้วยรอยยิ้มของทุกๆคนครับ





ขอบคุณ Chaiwan ใน pantip เจ้าของกระทู้ ที่นำเรื่องราว ที่ควรบอกต่อ มาเล่าให้ฟัง

ขอบคุณ ทหารผู้เลือกทำงาน เสียสละ ทุกท่าน

ที่สละแรง กาย ใจ เสี่ยงชีวิต และพยายามอย่างสูงสุด เพื่อให้เราทุกคนปลอดภัย ไม่ว่าการกั้นน้ำณตำแหน่งเหล่านี้จะสำเร็จหรือไม่ แต่กับสิ่งที่คุณได้ทำไปอย่างมากมายนี้ เราขอขอบคุณจากใจ

สังคมที่ไร้มุทิตา...
คือ สังคม ที่ คนส่วนใหญ่ ไม่รู้ว่า ใครคือคนที่ทำให้
เชื่อว่ามนุษย์ทุกคนควรต้องมีหัวใจ
สังคมนี้ แผ่นดินนี้ คงอยู่ ให้เรา อาศัย อยู่ร่วมกัน ได้ต่อไป
"ผู้เสียสละทุกคน ที่ตาย ล้วนมีชีวิต และเรา ติดหนี้บุญคุณ"
ขอบคุณใน ความเสียสละ ที่ทำให้เรา ได้อาศัยอยู่ร่วมกัน
เชื่อว่ามนุษย์ทุกคนควรต้องมีหัวใจ
ด้วยความเคารพในความเสียสละ อย่างสูงยิ่ง
ประเทศใคร.. ในหนึ่งวัน<Click>

ความเห็นแก่ตัว ทำให้ คน โง่ ขึ้น

ขอบคุณทหารที่ออกแรงกายแรงใจช่วยเหลือพวกเราที่ประสบภัยน้ำท่วม ขอให้ทุกท่านปลอดภัย