โมด : ฮัลโหล …
ชาติ : กูชาตินะ … ไอ้โมด กูจะเข้ากรุงเทพ มีธุระนิดหน่อย …
โมด : เฮ้ย … จริงดิ มึงจะมาเมื่อไหร่วะ
ชาติ : วันศุกร์ มึงว่างมั้ยเนี่ย
โมด : เฮ้ย … มึงมา กูไม่ว่าง ก็ชาเย็น เต็มที
ชาติ : แหม ชาเย็น ไอ้สลัด
โมด : สยามแล้วกัน มึงยังจำทางในกรุงเทพได้นะ
ชาติ : ดูถูก ไอ้เวร สามสี่ปีเอง แม่_จะเปลี่ยนอะไรนักหนา
โมด : เออ เออ สยาม นะโว้ย 5 โมงครึ่ง
ชาติ : เออ … แล้วเจอกัน แค่นี่ล่ะ
โมด : แค่นี้นะ … บาย
.
.
.
(สยามฯ - วันศุกร์ - 5 โมงสิบห้า)
โมด : ฮัลโล มึงอยู่ไหนแล้ว
ชาติ : ยืนรอมึงอยู่ หน้าตึกใหญ่ๆ
โมด : ไอ้เวร หน้าร้านอะไร เดี๋ยวกูไปหามึงเอง
ชาติ : เออ … อุบลภัณฑ์
โมด : (งง) … มีด้วยเหรอวะ ร้านนี้ สยามนะโว้ย
ชาติ : เออ … ป้ายเหลืองๆ คนเต็มเลย
โมด : นึกไม่ออกจริงๆ ว่ะ … อุบลภัณฑ์ เนี่ยนะ
ชาติ : …
โมด : มึงเห็น แมคฯ แถวนั้นมั้ย
ชาติ : เห็น … กูเดินไปหามึงตรงนั้นแล้วกัน หน้าร้านนะโว้ย
โมด : เออ เออ
.
.
.
(หน้าร้านแมคฯ)
โมด : เฮ้ย … มีด้วยเหรอวะ อุบลภัณฑ์ … กูว่ากูเชี่ยวนะ แถวนี้
ชาติ : (ชี้ให้ดู) โน่น โน่น … แหกตาดู ป้ายเหลืองๆ โน่น
โมด : …
ชาติ : อึ้งสิมึง แหมๆ … เชี่ยวมาก ไอ้สลัด
โมด : ไอ้ชาติ …. เอ้ย … โอปองแปง โว้ย โอปองแปง
ชาติ : มึงอ่านไงวะ โอปองแปง … แม่_ อุบลภัณฑ์ (au bon pain) ชัดๆ
โมด : …